Van Fuck de wereld naar Fix de wereld. En start met Zwangere Guy en vele anderen aan het Atomium!
- elisabet82
- Sep 12
- 9 min read
Updated: Sep 15
Door Ingo Pauwels
Zet 20 september vetgedrukt in je agenda, trommel vrienden en familie op en zak die dag massaal af naar het Atomium in Brussel voor Show Up For Humanity, een gratis festival van Worried Citizens vzw dat wil stilstaan bij de waarden empathie, solidariteit en menselijkheid in onze maatschappij. ‘Hoe kunnen we onze samenleving inrichten zodat die een zo waardig mogelijk leven biedt aan zoveel mogelijk mensen?’
15.000 mensen. Dat is de opkomst die Eline Goethals, Elisabeth Van Lierop en Tijs Delbeke, de bezielers van Worried Citizens vzw en organisatoren van Show Up For Humanity, 20 september verwachten aan het Atomium. En terecht, want de line-up wordt versierd door topartiesten van eigen bodem zoals onder meer Daan, Zwangere Guy, Aaron Blommaert, Sylvie Kreusch, Axelle Red, Omdat Het Kan & Average Rob, en ga zo door. Maar ook inspirerende sprekers zoals Elisabeth Lucie Baeten en David Van Reybrouck kleuren het affiche. In het kielzog van ‘505 - Concerten voor Menselijkheid’ van vorig jaar roept Worried Citizens op voor een verbonden samenleving, en dat op een ambitieuzere en excentriekere manier. Wij spraken met de enthousiaste initiatiefnemers Eline en Elisabeth, samen twee derde van het activistische trio.
Eline: ‘Worried Citizens, de naam zegt het zelf: burgers die zich zorgen maken. Maar in plaats van cynisch te worden of het nieuws te mijden willen we vooral iets doen met die zorgen. We hebben beslist om onze zorgen om te zetten in actie. Daarom organiseren we op 20 september Show Up For Humanity, een gratis muziekfestival aan het Atomium in Brussel waar artiesten en sprekers samenkomen rond solidariteit en empathie. We willen vooral de bezoekers wakker schudden om maatschappelijke actie te ondernemen.’
Elisabeth: ‘En cut. We hebben eigenlijk alles al. We zijn ondertussen een geoliede machine geworden.’ (lacht) ‘Maar inderdaad. Mijn man (Delbeke) en ik vroegen ons anderhalf jaar geleden af op welke manier we een positieve impact kunnen hebben op de wereld. Mijn man is muzikant bij Warhaus en Balthazar en heeft daar een heel fijn netwerk opgebouwd. Ik spreek al jaren over duurzaamheid. Eén plus één is drie, en dus wilden we iets organiseren. Dat waren dan vorig jaar in mei de 505-concerten in Antwerpen. Een heel fijne dag was dat, met ongeveer hetzelfde programma als nu: een snel ritme aan muzikanten afgewisseld met sprekers. Achteraf bleven we over die hoopvolle dag aangesproken worden. Daarom hebben we ons er deze keer weer aan gewaagd, niet opnieuw in ons Antwerpse speelveld, maar in Brussel.’
Was er een specifieke reden om voor Brussel te kiezen?
Elisabeth: ‘Veel mensen vergeten hoeveel keuzes er eigenlijk in Brussel worden gemaakt. Het is het hart van Europa, een heel belangrijke plaats om een oproep te doen voor meer warmte, empathie en solidariteit. We zijn heel blij dat we daar dit jaar Show Up For Humanity kunnen organiseren.’
Bij Vibes geloven we dat het eigenlijk best goed gaat met onze wereld. Alleen wordt die positiviteit begraven onder een berg negativisme die ons door de media wordt opgedrongen. Wij willen al wat goed gaat in de wereld meer onder de aandacht brengen. Dat is onze doelstelling. Jullie vertrekken dus eerder vanuit bezorgdheid over de wereld?
Elisabeth: ‘Wij kijken naar het nieuws en we maken ons zorgen. Als je klimaatrapporten leest, als je kijkt naar de gelivestreamde genocide. Dat zijn geen zaken en beelden om blij van te worden. Maar de innerlijke slogan van onze vzw is wel “when you worry, move your feet”. In plaats van weg te kijken en je machteloos te voelen, moet je ermee aan de slag gaan. Onderzoek toont ook aan dat dat helpt om jezelf gelukkiger te voelen. Van gewoon passief blijven toekijken, wordt niemand beter. Actie is dus niet enkel goed voor de wereld, maar ook voor jezelf. Iedereen kan daar zijn eigen plek wel in vinden en dat proberen wij aan te moedigen met Show Up For Humanity.
Eline, jij hebt heel lang in de reclamewereld gewerkt. Waarom heb je die achter je gelaten?
Eline: ‘Ik heb effectief twaalf jaar voor de reclamesector gewerkt. Ik ben er ingerold als student en heb lange tijd meegsurft op het idee dat je carrière moet maken, veel geld moet verdienen en beter moet zijn dan de anderen, met alle voordelen van dien. Maar in het reclamebureau kwam ik toch heel vaak mezelf tegen. Er werd mij gevraagd om campagnes te voeren voor meer fast fashion- en fastfoodverkoop, autoverkoop, gokspelletjes, enzovoort. Vorig jaar heb ik een kleine crisis gekregen, omdat ik niet dat soort legacy wilde hebben op deze wereld. Ik heb me dan aangemeld bij The School for Moral Ambition, de organisatie van auteur Rutger Bregman, die mensen echt een nieuwe carrière aanbiedt.
‘“When you worry, move your feet”. In plaats van weg te kijken en je machteloos te voelen, moet je ermee aan de slag gaan.’
Komt jouw reclame-achtergrond dan van pas binnen je nieuwe job?
Eline: ‘Ze vertelden me dat mijn vaardigheden ook een positieve meerwaarde kunnen bieden aan de wereld. In mijn geval ben ik heropgeleid om voor het Europese anti-tabaksbeleid te werken, om ervoor te zorgen dat er minder mensen sterven door die gruwelijke tabaksbedrijven. Ook voor Show Up For Humanity heb ik mijn reclame skills kunnen gebruiken. Ik vind het alleen maar mooi dat ik die vaardigheden nu kan inzetten voor dingen die we écht nodig hebben. Enerzijds kijk ik dus met wroeging naar mijn reclame-verleden, anderzijds komt het nu van pas voor goede en waardevolle dingen.’
Elisabeth: ‘Ook dat netwerk is belangrijk. Mijn man heeft een netwerk van muzikanten, maar Eline heeft een groot netwerk van bedrijven en organisaties die fijne dingen doen en nu mee hun schouders onder dit waanzinnig project zetten. Zo’n zot grote onderneming is ook enkel mogelijk door de steun van anderen. Onze complementariteit aan netwerken helpt dus, maar Eline haar contactboek is ongezien. We beseffen dat we dat geluk wel hebben.’
Niet iedereen kan op die manier zijn maatschappelijk engagement uiten, toch?
Elisabeth: ‘Nee, klopt, maar ik vind wel dat iedereen iets kan doen om van de wereld een fijnere plek te maken. Dat gevoel willen we herstellen. Maar het kan ook perfect iets kleinschaligs zijn, zoals een buurtfeest organiseren. Te veel burgers zijn vergeten dat ze wel degelijk een impact kunnen maken, en al zeker als we met verschillende burgers samen iets doen. Die collectieve impact is nodig om sociale verandering in gang te zetten. Politiek is ook nodig, maar verandering komt vaak van onderuit. Dat willen we graag in de kijker zetten, zodat mensen daar terug in gaan geloven. Ik denk dat dat het beste middel is tegen die machteloosheid.’
Hoe zijn jullie eigenlijk met elkaar in contact gekomen?
Eline: ‘Online.’ (lacht)
Elisabeth: ‘Nee hoor. Ik heb een podcast, Gentle activist, waarin ik met mensen in gesprek ga die mij persoonlijk inspireren, mensen die allemaal op hun eigen manier proberen om van de wereld een mooiere plek te maken. Eline was een van mijn gasten. Na een heel fijn gesprek heb ik haar toen overtuigd om mee aan boord te stappen. Gelukkig was zij even naïef als wij. Want hoeveel werk kan dat zijn, een festival organiseren? Dat is toch gewoon een podium neerpoten en een paar bevriende muzikanten uitnodigen. Maar eigenlijk kruipt er veel meer in dan je denkt: contacten nalezen, de boekhouding bijhouden, een gekkenwerk aan mails beantwoorden, enzovoort. We zijn super dankbaar dat Eline er toen met al haar enthousiasme is ingesprongen, want zonder haar bijdrage had de show dit jaar niet kunnen bestaan.’
Eline: ‘Ik vind het gewoon super belangrijk om het evenement gratis te houden, maar toch gigantisch goede kwaliteit aan te bieden aan de mensen. Het is inderdaad niet alleen een podium in een grasveld gooien en afwachten. Wij hopen 20 september met een hoop volk de avond te kunnen afsluiten, zodat het de korte nachten, diepe wallen en grijze haren waard was.’
‘We hebben een groot aantal verschillende soorten activisme nodig om samen tot sociale verandering te komen. Dat is de insteek van Show Up For Humanity.’
Wat is jullie grootste doelstelling met dit festival?
Elisabeth: ‘In het beste geval starten we een golf van activisme - dat is een groot woord - of geven we mensen het gevoel dat ze er niet alleen voor staan. Heel wat mensen onderschatten hoeveel anderen hun best willen doen voor elkaar en voor de planeet. Die gedeelde waarde van menselijkheid willen we hen 20 september laten voelen. Hopelijk gaan ze dan naar huis en zetten ze zelf iets op poten. Het festival moet eigenlijk het startpunt zijn van een ripple effect.’
Hoe zien jullie zo’n ripple effect concreet?
Elisabeth: ‘Ik eet al 15 jaar vegan. Ooit was ik heel radicaal en vond ik dat iedereen zo snel mogelijk plantaardig moest beginnen eten. Ik zat op dat moment in het team achter Dagen zonder Vlees en Alexia Leysen (de initiatiefneemster) heeft me toen gezegd dat ik laagdrempelig moet zijn. Want je hebt een veel grotere impact als je mensen rustig uitnodigt en hen vertelt dat alle beetjes helpen. In het begin was dat voor mij echt een zoektocht, maar gaandeweg heb ik geleerd dat die zachte toon het efficiëntst is. In plaats van mensen te polariseren, wil ik ze nu uitnodigen om te komen luisteren. Misschien pikken ze dan een spreker op en zet dat iets in gang. Uiteraard heeft niet iedereen de financiële of mentale ruimte om direct het hele beleid mee te gaan duwen. Soms kan het ook gewoon klein beginnen zoals naar Show Up For Humanity komen en het gesprek aangaan met elkaar. Daar krijg ik zelf veel energie van.’
Eline: ‘De traditionele vormen van activisme worden ons vandaag in België steeds moeilijker gemaakt. Er worden ons regels rond terroristische organisaties opgelegd en protesten mogen niet altijd meer plaatsvinden. Ondertussen noem ik mezelf vaak een bureaucratische activist. Ik sta niet op barricades, maar ik probeer mensen op het vlak van volksgezondheid te beschermen door te lobbyen binnen de Europese instellingen. We hebben net een groot aantal verschillende soorten activisme nodig om samen tot sociale verandering te komen. Dat is de insteek van Show Up For Humanity: mensen kennis laten maken met een grave waaier aan manieren om je maatschappelijk te engageren. Onze sprekers en betrokken organisaties gaan al die verschillende manieren mooi tonen.’
Elisabeth: ‘Het laatste dat we willen horen, zijn mensen die denken dat het allemaal niets uitmaakt. Want als iedereen zo denkt, gebeurt er ook niets.’
Hebben jullie een specifieke maatschappelijke kwestie in het achterhoofd waarvoor jullie dit allemaal organiseren?
Elisabeth: ‘We zien klimaatverandering in L.A. en Europa, we lezen over overstromingen en extreme droogtes, we zaten dit jaar zelfs aan 1,5 graden opwarming. Daarnaast is er natuurlijk ook sociale onrechtvaardigheid in België, een genocide die dagelijks onze schermen bereikt, kinderen die verdwaald de straten oplopen. Wij zetten vooral in op die intersectionaliteit. Het is geen evenement dat enkel rond Gaza of het klimaat draait, want al die thema’s zijn ergens wel met elkaar verbonden. We hebben dus niet het gevoel dat we moeten kiezen.’
‘Als we met een meer empathische blik naar de keuzes van vandaag kijken, zouden we misschien andere beslissingen nemen. Dat is een beetje de common route die we willen benadrukken. In plaats van alleen te zorgen voor onszelf en te focussen op onze eigen koopkracht en defensie, moeten we de maatschappij inrichten zodat die een zo waardig mogelijk leven biedt aan zoveel mogelijk mensen. Dat klinkt misschien heel vaag of wollig, maar als je met die bril naar de vraagstukken van deze tijd kijkt, zie je dat er andere oplossingen mogelijk zijn.’
Eline: ‘Ik vind dat Greta Thunberg dat altijd zeer mooi samenvat: Als je menselijkheid en solidariteit op de eerste plaats zet, zie je een rode draad doorheen al die maatschappelijke thema’s en merk je dat onze waarden onder druk staan. Je moet vechten voor de dingen waar je in gelooft, zeker als die op verschillende vlakken in gevaar komen. Daarom houden wij ons met ál die problemen bezig. We leven niet solidair met elkaar en we laten menselijkheid ons beleid vooral niet inspireren.’
Elisabeth: ‘Iets te veel bruto nationaal product in plaats van bruto nationaal geluk.’ (gniffelt)
‘Als we met een meer empathische blik naar de keuzes van vandaag kijken, zouden we misschien andere beslissingen nemen. Dat is een beetje de common route die we willen benadrukken.’
Hebben jullie nog een laatste oproep?
Elisabeth: ‘Wij zetten echt in op gratis, zodat iedereen er kan zijn. Onze programmatie is ook heel eclectisch en we hopen daarmee een divers publiek aan te trekken. Sommigen zullen voor Gustaph komen, anderen voor de hiphop. Als mensen volgend jaar weer zo’n gratis festival willen, met allemaal Belgische topartiesten, moeten ze ervoor zorgen dat dit een geslaagde editie wordt. Dus kom gewoon af, deel het met anderen en laat zien dat het effect heeft. Ik geloof wel in de kracht van een positief verbindend moment. Onze missie is “make activism great again”, laten zien dat zorgen voor elkaar sexy en cool is.’
Eline: ‘Als mensen niet kunnen komen, hebben we verschillende manieren om de maatschappelijke boodschap achter het festival mee te verspreiden.’
Elisabeth: ‘Op onze website www.showupforhumanity.be hebben we een “take action”-pagina aangemaakt, waar twintig (collectieve) acties worden uitgelicht: bijvoorbeeld de switch maken van een niet-ethische bank naar een ethische die niet investeert in wapens of fossiele brandstof, doneren, vrijwilligerswerk doen, meedenken over onze democratie zodat onze democratische waarden overeind blijven.’
Eline: ‘En als mensen het festival echt niet willen missen, kunnen ze op onze website de volledige livestream meepikken. Maar het wordt ook gelivestreamd door Proximus, VRT, De Morgen, Humo en Bruzz. We zijn een festival voor en door burgers, dus daarnaast zoeken we nog vrijwilligers die de bars willen bemannen, de fietsenparking mee in de gaten willen houden, achter of voor het podium willen meewerken, in de backstage artiesten in de watten willen leggen, … Iedereen is welkom!
