SUPERMAN (2025): Een ode aan de kracht van kwetsbaarheid en een must-watch voor iedereen die overweegt een hond in huis te nemen

Door Katrien De Vil -

Met Superman (2025) steekt regisseur James Gunn het welbekende verhaal van Clark Kent in een nieuw jasje. Hoewel de kroniek van ‘s wereld meest bekende alien al vaak vertolkt werd op het grote scherm slaagt Gunn erin om er zijn eigen draai aan te geven en nieuwe betekenis te geven aan het personage, namelijk dat de ware kracht van Superman ligt in zijn menselijkheid.

🐶 Synopsis 🐶

De film volgt de belevenissen van Superman nadat hij zijn superkrachten heeft gebruikt om een internationaal conflict op te lossen en hoe de consequenties van zijn acties zijn reputatie op aarde beïnvloeden. Tegelijkertijd krijgt hij te maken met de toorn van zijn aartsvijand Lex Luthor. Scène per scène ontrafelt het verhaal zich en komen we te weten dat deze twee ogenschijnlijk afzonderlijke instanties wel eens met elkaar verbonden zouden kunnen zijn. Dezelfde superheld dus, maar in een nieuw avontuur.

Zack Snyder waagde zich in 2013 ook al aan het maken van een nieuwe Superman-film met Man of Steel. De film is echter geen vervolg op Snyder’s vertolking. Gunns interpretatie luidt het begin van een reeks films in het vernieuwde Detective Comics(DC)-universum in. Hierdoor is de film zowel aantrekkelijk voor fans van de DC-stripverhalen als toegankelijk voor mensen die nog geen kijkervaring hebben met het DC-universum en er graag eens van willen proeven.

🐶 James Gunns interpretatie 🐶

De keuze van Gunn om niet al te veel schermtijd te besteden aan Superman’s achtergrond is gegrond: inmiddels is iedereen min of meer bekend met de details van zijn origine en zijn superkrachten. In plaats daarvan krijgen we een beknopte beschrijving in het begin van de film en moeten we als publiek wat uitpuzzelen wat er net aan de hand is in Metropolis, wat het boeiend houdt. Naast de standaardverhaallijn waarin Goed het opneemt tegen Kwaad zit de film vol met leuke humoristische details. Gigantische groene middelvingers zweven door de lucht en een 'super soldier' die gemaakt is om te vechten tegen de meest gevaarlijke vijanden op aarde is daarnaast ook verantwoordelijk voor het bedienen van de lichtschakelaar tijdens een powerpointpresentatie. Dit is geen verrassing, aangezien Gunns werk bekendstaat om zijn komische en soms ietwat absurde insteek. Gunn regisseerde enkele jaren terug ook beide Scooby-Doo films, wat de keuze om Superhond als personage in de film een prominente rol te geven kan hebben beïnvloed. Naast humor en een hondje dat de show steelt wemelt de film van goed doordachte details. Zo zijn de filmmakers afgestapt van het idee dat ze op Krypton, een planeet in een zonnestelsel op minstens 27 lichtjaar van het onze, toevallig ook Engels praten en spreken Supermans biologische ouders hun zoon toe in het Kryptoniaans.

Visueel is de film een waar plezier om naar te kijken. Epische shots die langs alle kanten laten zien hoe Superman door de lucht vliegt worden afgewisseld met dynamische gevechtsscènes waaronder ofwel een heldhaftige soundtrack ofwel een catchy rocknummer werd gemonteerd. Daarnaast valt het op dat veel van de shots een exacte replica zouden kunnen zijn van een prent in de originele Superman-stripboeken. Bovendien bevatten de beelden ook nog eens een overvloed aan kleuren en worden ze geaccentueerd met origineel camerawerk in de vorm van vloeiende camerabewegingen die de sfeer of de acties van de scène perfect aanvullen. Ondanks de overvloed aan CGI (want nee, David Corenswet kan niet echt lasers uit zijn ogen schieten) voelen de beelden nooit te artificieel aan omdat de focus vaak net wordt gelegd op de mensen en details in de scènes. Gedaan dus met de grauwe, grijze dagen van het DC-universum: cinematografisch wordt het verhaal weer nieuw leven ingeblazen.

Initieel leek het alsof de film ‘power couple’ Bradley Cooper en Lady Gaga als Supermans biologische ouders had gecast. Bij nadere inspectie bleek dat niet zo te zijn; een gemiste kans van de casting directors. Niettemin mogen ze absoluut geprezen worden. David Corenswet beschikt over dé Superman-factor: de ultieme combinatie van imposant en ontwapenend. Zijn vrouwelijke tegenspeler, Rachel Brosnahan (bekend van The Marvelous Mrs. Maisel), vult Corenswet’s performance perfect aan, maar staat vooral ook haar mannetje in haar rol als competente en rechtvaardige onderzoeksjournalist. Superschurk Nicholas Hoult is meester van de gluiperige grijns die ervoor zorgt dat je hem instant haat, een eigenschap die enkel versterkt wordt wanneer je hem een kaal hoofd geeft. Tot slot ook een kus van de juf en een bank vooruit voor de persoon die Skyler Gisondo als Jimmy Olsen heeft gecast want de acteur belichaamt in geest, ziel, en lichaam de essentie van iemand met de naam Jimmy.

🐶 Een nieuwe Superman 🐶

In vergelijking met de vorige adaptaties van de stripboeken valt het op dat de makers met deze film het hoofdpersonage op een andere manier wilden neerzetten. Het is alsof de film je uitnodigt om alles wat de afgelopen jaren werd uitgebracht omtrent de legendarische superheld te vergeten en je klaarstoomt voor een nieuw tijdperk.

De kleuren van Superman’s uniform zijn, net zoals de kleuren van de beelden, meer gesatureerd en het ontwerp van zijn iconische outfit is een exacte replica van zijn oorspronkelijke outfit in de comics, tot op de rode onderbroek die hij over zijn blauwe broek draagt toe. Karaktergewijs wordt deze nieuwe Superman bovenal gekenmerkt door zijn menselijkheid. Hij houdt van popmuziek en is niet immuun voor de woorden van trolls op het internet. Net als ieder van ons kan hij zijn hond niet altijd onder controle houden, maar hij ziet het beest desondanks doodgraag. Na een zware dag van monsters verslaan heeft hij nood aan een warme chocomel. En ondanks het feit dat hij door mensen heen kan kijken en in één punt drie seconden van New York naar Los Angeles kan vliegen, weet ook hij niet helemaal waar hij mee bezig is, maar blijft hij geloven in de goedheid van de mensheid en vertrouwen op het feit dat alles goed komt. Net vanwege deze menselijkheid wordt hij veroordeeld door de mensen op aarde, wat ons brengt bij de boodschap die de film via het personage wil overdragen aan zijn publiek:

🐶 “The world doesn’t need a perfect man, they just need someone who doesn’t give up on it” 🐶

Wat deze Superman net zo een super man maakt is niet zijn superkracht, maar de eigenschappen die hij van zijn menselijke ouders meekreeg: zijn empathie, zijn mededogen, zijn vermogen om diep te voelen en bijgevolg ook gekwetst te kunnen worden, en het feit dat hij desondanks blijft geloven in de goedheid van de mensheid. Veel van de mensen rondom hem zijn die kwetsbaarheid en die hoop verloren. Ze hebben de gewoonte ontwikkeld hun menselijkheid te onderdrukken door cynisch te worden omdat compassie door de samenleving als een zwakte wordt gezien. Superman bewijst ons het tegendeel: hij blijft geloven in het feit dat elke persoon inherent waardevol en goed is, dat de wereld niet verloren is, en ziet dit niet als een gebrek. Integendeel: hij toont aan dat dat net is waar onze kracht in schuilt. In een wereld waar het een schande lijkt om zich daadwerkelijk iets aantrekken van wat er allemaal gaande is, is het net nodig dat we ons vasthouden aan ons inlevingsvermogen en onze hoop. Zodoende is de film exact de inspiratie die we vandaag de dag nodig hebben: hij spoort ons aan om onze rebelse schoenen aan te trekken door ons kwetsbaar en menselijk op te stellen. Al zeker omdat er in de verhaallijn een onmiskenbare verwijzing wordt gemaakt naar het conflict tussen Israël en Palestina. De bewoners van het onderdrukte Jarhanpur in de film roepen bij de zoveelste aanval om Supermans hulp, maar dat zou evengoed vervangen kunnen worden door de woorden “Please, care about us! Don’t give up on us!”.

🐶 Conclusie 🐶

Superman (2025) is een film voor iedereen die het gevoel heeft dat de wereld ons verplicht om van ons hart een steen te maken omdat we anders niet overleven of als ‘naïef’ of ‘zwak’ worden bestempeld. Via de gegeerde superheld laat de film zien dat onze empathie en ons optimisme net de sleutels zijn die we nodig hebben om positieve verandering teweeg te kunnen brengen. Wees punk, wees een rebel, wees een held door je menselijkheid te omarmen en het positieve in alles en iedereen te blijven zien. Moest je echter gewoon zin hebt om twee uur lang even alles te vergeten en je te verliezen in scènes die van het scherm spatten, te genieten van geestige dialogen, te verdrinken de ijsblauwe ogen van David Corenswort en/of Rachel Brosnahan, of overweegt een hond in huis te halen is de film ook een absolute aanrader. Hoe dan ook, Superman (2025) is de ideale opkikker die je helpt in te zien dat de wereld mooi is en helemaal niet zo om zeep is als je zou denken.

Mijn score: 🐶🐶🐶🐶🐶 (5/5 superhondjes)

Wil je ook graag zien hoe het begin van het nieuwe DC-tijdperk eruitziet?

Superman speelt nu in de bioscoop.